„Ofiara Chrystusa i ofiara Eucharystii są jedną ofiarą. Jedna i ta sama jest bowiem Hostia, ten sam ofiarujący – obecnie przez posługę kapłanów – który wówczas ofiarował siebie na krzyżu, a tylko sposób ofiarowania jest inny… A skoro w tej Boskiej ofierze, dokonującej się we Mszy świętej, jest obecny i w sposób bezkrwawy ofiarowany ten sam Chrystus, który na ołtarzu krzyża ofiarował samego siebie w sposób krwawy, ofiara ta jest naprawdę przebłagalna”.
Katechizm Kościoła Katolickiego 1367
Zamawiając Mszę świętą za bliskie nam osoby, ofiarujemy im najlepszy prezent – duchowy dar, którym jest postawienie tej osoby w strumieniu łaski.
W naszym Sanktuarium można zamówić intencje Mszy świętej:
a. osobiście w zakrystii po każdej Mszy świętej
b. w kancelarii - osobiście lub telefonicznie tel.: (58) 341 25 26, (58) 341 61 23 w poniedziałki, środy oraz piątki w godzinach 10.00-12.00 oraz 16.00-18.00.
Dlaczego zamawiać Mszę świętą?
W Eucharystii uobecnia się ofiara Chrystusa - Jezus umiera za nas, składając siebie jako Najwyższą Ofiarę na krzyżu. Jest więc ona największym skarbem, jakim dysponuje Kościół i źródłem, z którego wypływają wszelkie łaski. Jest to najcenniejszy dar duchowy, jaki możemy ofiarować sobie i swoim bliskim żywym lub zmarłym.
Za kogo warto zamówić Mszę świętą?
- za naszych bliskich - z prośbą o błogosławieństwo, zdrowie, przy okazji jubileuszy, urodzin, imienin, ważnych uroczystości, czy trudnych momentów w życiu
- za zmarłych - naszą powinnością jest modlitwa za naszych bliskich zmarłych, można zamówić Mszę świętą za jednego lub wielu zmarłych. Modlimy się również za zmarłych we Mszach św. gregoriańskich.
- W każdej dobrej intencji (np. za Ojczyznę, o powołania, w intencji dzieci, młodzieży)
Dowolne ofiary można składać osobiście w kancelarii, w zakrystii lub poprzez konto bankowe:
BGŻ Paribas
03160014621836337690000001
Zgr. Zmartw. Prow. Polska. Dom Zm.P
ul. Gomółki 9, Gdańsk
Ofiary za intencje Mszy świętych są przeznaczone na utrzymanie i konieczne remonty w naszym domu zakonnym. Wysokość ofiary jest dowolna.
Czym są Msze Święte Gregoriańskie?
Msza święta gregoriańska to trzydzieści kolejnych mszy św. ofiarowanych dzień po dniu za jedną osobę zmarłą. Pochodzenie tego zwyczaju opisał św. Grzegorz Wielki w swych „Dialogach”. Zanim w 590 roku został papieżem, był opatem benedyktyńskiego klasztoru. Jeden z mnichów, imieniem Justus, zachorował. Już na łożu śmierci wyznał, że ukrył przed wspólnotą trzy złote soldy. W świetle zasad rządzących w klasztorze, dopuścił się wielkiego grzechu. „Było bowiem w naszym klasztorze stałą regułą, aby bracia tak wspólnie żyli, aby żaden z nich nie miał swojej osobistej własności” – wyjaśnił papież Grzegorz I. Justus na polecenie opata umarł w osamotnieniu, a pochowano go nie wśród innych zakonników, lecz w niepoświęconej ziemi, rzucając do jego grobu wspomniane monety. Jednak miesiąc po jego śmierci Grzegorz zaczął się „w duchu litować nad zmarłym bratem i myśleć z głębokim smutkiem o jego katuszach i szukać jakiegoś środka, aby mu pomóc”. Polecił więc przeorowi, aby odprawiono za niego trzydzieści mszy św., dzień po dniu, bez przerwy. Po odprawieniu trzydziestej mszy św. Justus ukazał się w widzeniu swemu rodzonemu bratu i powiadomił go, że właśnie został uwolniony z czyśćca i dołączył do wspólnoty zbawionych. „Z tego wyraźnie się okazało, że zmarły brat przez zbawczą Hostię został uwolniony z katuszy” – podsumował papież Grzegorz I. Uważa się, że to właśnie pod wpływem jego autorytetu praktyka trzydziestu mszy św. odprawianych za konkretną osobę zmarłą upowszechniła się najpierw w Rzymie, a potem w Europie.
Zasady odprawiania Mszy św. gregoriańskich
Mszę św. gregoriańską można odprawiać tylko za jedną osobę (nie ma gregorianek zbiorowych).
Odprawiane są tylko za zmarłych (nie ma gregorianek za żywych).
Za jedną osobę należy odprawiać Msze święte dokładnie przez trzydzieści dni.
Nie jest wymagane, aby gregoriankę w konkretnej intencji odprawiał zawsze ten sam ksiądz.
Znaczenie modlitwy za zmarłych
Już w czasach Starego Testamentu istniało przekonanie, że modlitwa za zmarłych ma głęboki sens. W Drugiej Księdze Machabejskiej zawarta jest opowieść o tym, jak Juda Machabeusz nakazał składanie ofiar za zabitych w bitwie, którzy złamali Prawo.
Gdyby bowiem nie był przekonany, że ci zabici zmartwychwstaną, to modlitwa za zmarłych byłaby czymś zbędnym i niedorzecznym, lecz jeśli uważał, że dla tych, którzy pobożnie zasnęli, jest przygotowana najwspanialsza nagroda – była to myśl święta i pobożna (2 Mch 12,44).
Kościół katolicki od samego początku rozumiał sens i potrzebę modlitwy za zmarłych, traktowanej jako pomoc w oczyszczeniu ze skutków grzechów, których się dopuścili. Dobrze wyraża to zdanie św. Tomasza z Akwinu:
Bóg przyjmuje łaskawiej i częściej wysłuchuje modlitw za zmarłych niż tych, które zanosimy za żyjących. Zmarli bowiem bardziej potrzebują tej pomocy, nie mogąc, tak jak żywi, pomóc sobie samym i zasłużyć na to, ażeby Bóg ich wybawił.
Do modlitwy za zmarłych zachęca także Katechizm Kościoła Katolickiego.
Żródło: Aletheia.pl
